Z.T. (Globekast), 2016

Primer on glass, plastic, cardboard, metal | Grondverf op glas, plastic, karton, metaal
24 Globes in cupboard | 24 globes in houten kast, 240 x 150 x 90 cm
Collection Museum Voorlinden, Wassenaar (NL)

Zoals zoveel conceptuele projecten, begonnen de grijze verzamelingen met toeval: een geodriehoek waar per ongeluk druppels grijze grondverf op gemorst waren. Ik stond voor de keus die druppels eraf te krabben en de driehoek te beschadigen, of het hele ding grijs te maken waardoor het ‘mijn’ driehoek werd. Ik koos voor het laatste en schilderde alle linialen en driehoeken die ik kon vinden, grijs. Maataanduiding en typografie werden mooi zichtbaar, de functionaliteit verdween. De objecten verwijzen slechts nog naar meten.
Een meetinstrument wordt geacht geen individu te zijn. Het verwijst slechts naar universele dimensies, niet naar een eigen karakter. De kleur die past bij deze uniformiteit is grijs. Het fascineerde mij dat als je een universeel instrument uniform van kleur maakt, je juist de eigenheid van het object overhoudt. Twee minnen worden plus. Zet je ze in een verzameling, dan wordt pas zichtbaar dat ieder lid van de familie uniek is. Bij de eerste wereldbol die ik zag, werd mijn oog getrokken naar de meridiaan met een verdeling in graden. Dat meetelement heb ik gelaten maar de wereld is eraf afgepeld en de kunststof bol is grijs geschilderd. Hiermee is het tegelijkertijd een uniforme bol geworden en een globe in mijn universum. Een willekeurig hemellichaam met een eigen maataanduiding – Uniek in dat wat universeel zou moeten zijn, maar uniform in wat specifiek is. Een grijs, onbeschreven zonnenstelsel.